december 11, 2014

VOLKSKRANT: ★★★★

Silent Ones is een bedwelmend filmdebuut

Met de natuurlijke zelfverzekerdheid van de meest gelouterde filmmaker, zo sterk vertrouwt de Nederlandse Ricky Rijneke (geboortejaar 1981) in haar speelfilmdebuut op de kracht van het beeld. Silent Ones is een film die erom smeekt in de bioscoop te worden bekeken, op een doek zo groot en wijd dat de industriële haven of uitgestrekte akkers die het hoofdpersonage op haar pad treft vanzelfsprekend tot leven komen, alsof het personages op zich zijn.
Csilla heet deze vrouw, gespeeld door de ervaren Hongaarse actrice Orsi Tóth (bekend van de vroegere films van White God-regisseur Kornél Mundruczó).

‘WAAR BEN JE?’
In de openingsscène van Silent Ones, geproduceerd door Rijnekes ouders, kruipt ze uit het gekantelde wrak van een auto. Ze strompelt wat heen en weer, slaat geen acht op haar bloedende hoofdwond en gaat van haar stokje, in fraai wuivend hoog groen gras. Op de sfeerbepalende voice-over fluistert Csilla over het begin van een tweede leven – en over haar jonge broertje Isti, die ze op de een of andere manier uit het oog is verloren. ‘Waar ben je?’

Daarop begint ze aan wat in een bepaald type arthouse-cinema misschien net iets te vaak wordt omschreven als ‘innerlijke reis’. Plots reist Csilla mee op een enorm containerschip, onder de hoede van een opdringerige schipper, op weg naar West-Europa. Ze dwaalt door nauwe gangen en kamertjes en begint haar broertje te zien in een reeks magische beelden die voor zowel dromen als herinneringen kunnen doorgaan. Isti badderend in een tobbe in de regen, met slakken op de rand. Samen bessen plukken, dwalen door het bos.

De Hongaarse cameraman Gergely Pohárnok (Hukkle, Taxidermia) maakt er met zijn zachtjes dobberende camera een bedwelmende beleving van. De binnenscènes, gefilmd in een strengere, secuur gechoreografeerde stijl, komen op naam van de Belg Jean-Paul de Zaeytijd, de vaste cameraman van regisseur Bouli Lanners.

Hun sterke onderlinge visuele contrast, door Rijneke met stevige hand tegen elkaar afgezet, zorgt voor een film met een nadrukkelijk eigen handtekening. Silent Ones, die eerder dit jaar in première ging tijdens het filmfestival van Rotterdam, bewijst dat een lichtjes clichématige premisse wel degelijk fraaie cinema kan opleveren.

http://www.volkskrant.nl/film/silent-ones-is-een-bedwelmend-filmdebuut~a3808269/